Denborarik apenas ez lehorrean, Kanarietan. Halabeharragatik, gainera,
eta ez horrenbeste horretarako asmoa zegoelako. Tira, Lanzaroten
Timanfaya bisitatzeko aukera izan genuen. Kotxe bat alokatu genuen
marinan eta hara joan ginen goiz-pasa. Ikusgarria! Sumendi-jatorrizko
irla hauetatik guztietatik, paisaia mota berezi horren adierazlerik
hoberena, seguru asko: harria eta arearen kolore ilunak zeruaren urdin
eta hodeien zuriarekin kontrastean, ilargitar ikuspegia benetan.
Txango hori, baina, egindako bakarra izan zen. Arratsalde horretan
bertan erosketak egitera joan eta hurrengo egunean goizeko 4retan
abiatuko ginen. Eta halabeharra orduan gertatu zen; Puerto Caleroko
marinatik ateratzean ez genuen espero 7/8 egunetan lurra berriz
ikusterik, Cabo Verdera iritsi artean, hain zuzen. Bada, Fuertebenturako
azken argiak atzean uzten genituelarik, jib-an zerbait gaizki zebilela
ohartu ginen, ezin zen bildu. Baina hori baino okerragoa izango zena,
bela nagusiaren lehenengo reef-aren soka puskatu zen. Hori konpontzeko
portu batera ezinbesten joan beharko genuen. Las Palmaserako bidea hartu
genuen orduan. Han, portu barruan ainguratu genuen hurrengo egunera
arte. Egun-argiaz, genoa ikuskatu eta ondo zegoela egiaztatu genuen.
Arazo bat gutxiago. Reef soka berria behar genuen, dena den, eta agian
hori jarriko zigun inoren laguntza ere. Nautika dendaren batera joan
behar, beraz, eta Las Palmasen ez genuen lortuko laguntzarik, ARC-eko
partaideekin gainezka egongo bait ziren hortan aritzen ziren guztiak. Gas-oila hartu
genuen, beraz, eta Teneriferantza abiatu ginen.Oraingoan, aldeko
haizea apobetxatuz, Iparraldera jo genuen, Gran Kanaria inguraturik San
Miguelgo marinara harturik,Tenerifeko hegoaldean. Dena jarraian joan
zen han emandako denboran: goizean goiz iritsi eta, ontzia lotu bezain
pronto autoa alokatu eta Santa Cruz de Tenerifera gidatu, nautika denda
batera. Han soka erosita, Leroy Merlinetik pasa beste gauza bat
erostera. Marinara bueltatu eta reef-a (eta komuna) konpontzen hasi.
Atsedenik gabe eta eromen puntu batekin egin genuen guztia... Bukatu
genuenerako ia gaua zen. Eskerrak hurrengo eguna behintzat lasaiago joan
zela. Ondo lo egin, lasai gosaldu eta konponketekin jarraitu genuen.
Eguerdi aldera,gehiago luzatu gabe, itsasoratu ginen. Aurreko egunean
bete genituen gas-oilez osinak, beraz aurrera! oraingoan bai, zuzen
Mindelorantza!
https://drive.google.com/open?id=1-HaPDwOBIA_CeA8viAVFgbnORS4MTV9psQ
Ostirala. Bai horretan eta baita larunbatean motorraz joan behar izan
genuen, haizea kontra. Igande goizean altxatu genuen jib-a,
atzekaldetik, estribor aldera 160 bat gradutatik jotzen zuen NW haizea
probestuz. 9/11 Kt inguruko indarrez jotzen zuen,xuabea oraindik bela
nagusia erabiltzeko. Hau astelehenean altxatu genuen, haizearen indarra
18/21 Kt-era igoaz batera. Orduan "wing & wing" ingelesez deitzen
den eran jarri genituen belak; hau da, bakoitza alde batera zabalduta,
haizea jasotzeko ahalik eta azalerarik handiena erabiliz. Pozik!
Haizearen magiaz bultzaturik etaabiadura onean gainera, 7/8 Kt bataz beste! Honek aldartea aldarazten
du. Neuri bai, bederen; orduan hasten naiz egiten ari naizen honetan
sinesten, eta horretaz disfrutatzen!
Egun hauetan Cowes-eko bela-lasterketaren esperientziaz gogoratu naiz.
Zeinen ezberdin biak, hura eta honakoa. Batean mugimendu bizkorrak belak
aldatzeko, norabide aldaketa bakoitza ahalbidetuz: soketatik tira,
winche-ari eragin edo eta ontziaren alboetara eskalatu. Distantzia
luzeko bela-esperientzia honetan, aldiz, egonkortasuna da bilatzen dena;
norabide aldaketa bortitzarik ez apenas, ez bada horixe zuzentzeko.
Bietatik, azken hau astunagoa suertatzen dela esango nuke, batez ere
"watch-keeping" uneak, hau da, ordu luzeko txanda egokitzen zaizunean
lemazain, ontzia maneiatzeko aparteko eginkizunik gabe. Bestelako
sorpresa onak ere baditu, beste aldetik; gaur agertu zaizkigun izurdeak,
kasu. Hoiek saltoak! Edo eta izarrak ikusteko eskaintzen duen aukera
paregabea; konstelazioak ikasten ari naiz pixkanaka! Eta bitxitasunen
bat ere: gauez, ontziek edo arrainek uzten duten estelan ikus daitekeen
fosforeszentzia, uretan bizi diren zizare txikitxoek sortua da, ura
abiadura handian eragitearen ondorioz.
Tira, ona da bi esperientziak izatea. Bietatik dago ikasterik.abiadura onean gainera, 7/8 Kt bataz beste! Honek aldartea aldarazten
du. Neuri bai, bederen; orduan hasten naiz egiten ari naizen honetan
sinesten, eta horretaz disfrutatzen!
Egun hauetan Cowes-eko bela-lasterketaren esperientziaz gogoratu naiz.
Zeinen ezberdin biak, hura eta honakoa. Batean mugimendu bizkorrak belak
aldatzeko, norabide aldaketa bakoitza ahalbidetuz: soketatik tira,
winche-ari eragin edo eta ontziaren alboetara eskalatu. Distantzia
luzeko bela-esperientzia honetan, aldiz, egonkortasuna da bilatzen dena;
norabide aldaketa bortitzarik ez apenas, ez bada horixe zuzentzeko.
Bietatik, azken hau astunagoa suertatzen dela esango nuke, batez ere
"watch-keeping" uneak, hau da, ordu luzeko txanda egokitzen zaizunean
lemazain, ontzia maneiatzeko aparteko eginkizunik gabe. Bestelako
sorpresa onak ere baditu, beste aldetik; gaur agertu zaizkigun izurdeak,
kasu. Hoiek saltoak! Edo eta izarrak ikusteko eskaintzen duen aukera
paregabea; konstelazioak ikasten ari naiz pixkanaka! Eta bitxitasunen
bat ere: gauez, ontziek edo arrainek uzten duten estelan ikus daitekeen
fosforeszentzia, uretan bizi diren zizare txikitxoek sortua da, ura
abiadura handian eragitearen ondorioz.
Tira, ona da bi esperientziak izatea. Bietatik dago ikasterik.
Baita geografia ere! Mauritaniako kostaldean behera gabiltza orain,
Maroko eta Mendebaldeko Saharako kostaldeak igarota. Mindelotik 263
milatara Ipar-Ekialdera. Ostegun eguerdirako, haizea alde, aurreikusten
dugu hara heltzea. Horrela espero!
https://drive.google.com/open?id=1sd-fwkOIqzCbQDorbXzTO5mbF7e53CoyFw